ΣΗΜΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΠΥΡΑΚΗ ΣΤΟΝ Ρ/Σ «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ»
-Μετά από ένα δύσκολο 8μηνο, την προσγείωση στο ρεαλισμό του βασικού κορμού των κυβερνητικών δυνάμεων που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε την ευκαιρία ως χώρα να καθίσουμε στο τραπέζι με τους εταίρους για να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε μια αξιολόγηση χωρίς πολλά προβλήματα.
-Η μίνιμουμ συναίνεση υπάρχει, η ΝΔ ψήφισε το νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση παρά το γεγονός ότι είχε σοβαρότατες αντιρρήσεις και παρά το δεδομένο όπως αυτό καταγράφεται στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας αλλά και στην έκθεση της Κομισιόν προς τον ESM που μας έδωσε το δάνειο, ότι κεφαλαιακές ανάγκες δεν υπήρχαν πριν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
-Το θέμα για μένα είναι να μπορούν οι Τράπεζες εκτός από το ανακεφαλαιοποιηθούν να δανείζουν κιόλας. Δεν αρκεί να πάρει κανείς τα χρήματα που με τόσο αίμα δανείστηκε η ελληνική κυβέρνηση στο όνομα του ελληνικού λαού. Το θέμα είναι να μπορούν οι Τράπεζες να μεταφέρουν τη ρευστότητα σε ένα μίνιμουμ επίπεδο για τις επιχειρήσεις και να διαχειριστούν το θέμα των κόκκινων δανείων.
-Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης παίρνει πολύ χρόνο και είναι για μένα πολύ σημαντικό να είναι καθαρό, φανερό και χωρίς δεύτερες συζητήσεις ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί στο σημείο εκείνο που βρέθηκε το Ιούλιο με το ενδεχόμενο η χώρα να υιοθετήσει παράλληλο νόμισμα ή να βρεθεί για ένα χρονικό διάστημα έξω από το ευρώ. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που εμμένουν σε τέτοια άσχημα σενάρια για τη χώρα και μας περιμένουν.
-Κρίνεται το έργο της κυβέρνησης και η ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Το ότι έχει κλείσει το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης είναι ένα βήμα μπροστά. Δεν υπάρχουν φίλοι ή εχθροί, υπάρχουν άνθρωποι που μας παρατηρούν και θέλουν να δουν ότι η Ελλάδα υλοποιεί αυτά που υπογράψαμε και αν η χώρα μέσα από αυτή την πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση και τον πόνο των ανθρώπων της μπορεί να τα καταφέρει και να επιστρέψει στην κανονικότητα όπως το έκανε η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Κύπρος.
-Το στοίχημα της χώρας είναι να παρουσιάσει τις μεταρρυθμίσεις στα διαρθρωτικά, όχι μόνο στο θέμα των τραπεζών. Και οι ρυθμίσεις αυτές να έχουν μια αναλογικότητα, όπως το ασφαλιστικό. Γιατί δεν πρέπει να κοπούν συντάξεις που διατηρούν ανθρώπους σε αξιοπρέπεια αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι και άνθρωποι που κατέβαλαν εισφορές σε όλο τον εργασιακό τους βίο, δικαιούνται να πάρουν σύνταξη στη λήξη του. Η αναλογικότητα του συστήματος εξασφαλίζει την κοινωνική Δικαιοσύνη.
-Για μένα το πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου υποσχέθηκε ελαφρύνσεις και παροχές, οι οποίες δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει παρά μόνο την ιστορία.
-Πολύ σημαντικό επίσης είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύτηκε και έκλεισε τη συμφωνία. Εκεί το μείγμα των διαρθρωτικών αλλαγών σε σχέση με τους φόρους γέρνει προς τους φόρους και το ερώτημα είναι αν υπάρχει η δυνατότητα της ελληνικής μεσαίας τάξης να αντέξει και άλλους φόρους. Αν υπάρχει φοροδοτική ικανότητα. Για παράδειγμα η απάντηση του Επιτρόπου Μοσκοβισί για την επιβολή φόρου 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση που ήταν επιλογή της κυβέρνησης. Αφορά ένα εκατομμύριο ανθρώπους που έχουν στοιχειώδη φοροδοτική ικανότητα. Και δεν χρειάζεται να συζητήσει κανείς το αν έπρεπε να επιβληθεί φόρος 26% στους αγρότες. Πρέπει να καταλάβουμε ότι «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Αν καταρρεύσουν τα δημόσια έσοδα τότε η χώρα θα βρεθεί σε ένα πολύ δύσκολο σημείο και δεν θα μπορεί να υπερασπιστεί τις επιλογές της.
-Η ΝΔ έχει ψηφίσει τη συμφωνία για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Όμως εφαρμοστικούς νόμους όπως η αύξηση των φόρων, δεν ψηφίζει για λόγους αρχής. Δεν ψήφισε ούτε το ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση ούτε φορολόγηση των αγροτών με 26%.
-Σε ότι αφορά το προσφυγικό θέμα πρέπει να παραμείνουμε στη συζήτηση που θα βρούμε τους πόρους. Πέρα από τη βαθειά συναισθηματική αντιμετώπιση που έκανε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, υπάρχει ένας πολύ σοβαρός πυλώνας που είναι η πρακτική αντιμετώπιση του ζητήματος. Χρήματα μπορούμε να βρούμε με τρεις τρόπους: α)Να δώσουμε χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό που δεν έχουμε και θα αφαιρεθούν από το Σύμφωνο Σταθερότητας, από το έλλειμμα δηλαδή ,β) να δώσουμε χρήματα από τα διαρθρωτικά ταμεία και το ταμείο Συνοχής για υποδομές και το προσωπικό υποστήριξης και μπορούμε να αλλάξουμε και τον σχετικό προγραμματισμό. Έχω ήδη συζητήσει με τους αρμόδιους στην Ε.Ε. για το ποιες αλλαγές μπορούμε να κάνουμε στην πρόταση μας για λεφτά από το ΕΣΠΑ για να αντιμετωπίσουμε το παραφυσικό πρόβλημα και γ) μπορούμε να πάρουμε τα χρήματα που ανήκουν στο προϋπολογισμό για το προσφυγικό αλλά δεν έχουμε στελεχώσει τις σχετικές υπηρεσίες με το απαραίτητο προσωπικό για να μπορέσουμε να πάρουμε τα χρήματα. Αυτό είναι το οικονομικό πρόβλημα.
-Υπάρχει και το πολιτικό πρόβλημα το οποίο είναι να δούμε πως θα πιέσουμε την Τουρκία για να εφαρμόσει τις συμφωνίες. Πρέπει να πούμε σε όλους όσους έρχονται στην Ελλάδα και πάνε να δούνε τι συμβαίνει πως όσοι έρχονται στην Ελλάδα μπαίνουν σε πανομοιότυπες λαστιχένιες βάρκες που μπαίνουν στο Αιγαίο από την άλλη πλευρά . Στη μέση της βάρκας είναι οικογένειες με μωρά και γύρω-γύρω είναι νέοι άνθρωποι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση όταν συμφωνεί με την Τουρκία πρέπει να έχει και έναν μηχανισμό παρακολούθησης της συμφωνίας. Η Τουρκία έχει στο έδαφος της 2 εκατομμύρια πρόσφυγες σε καταυλισμούς και δύο εκατομμύρια στους δρόμους. Οι άνθρωποι που είναι στους δρόμους αναζητούν έναν τρόπο να περάσουν απέναντι. Οι δουλέμποροι είναι εκεί , δουλεύουν κάτω από τα μάτια των αρχών, βγάζουν χρήματα πουλώντας ελπίδες στις ανθρώπινες ψυχές που πνίγονται στο Αιγαίο και η Ελλάδα είναι εδώ και τους υποδέχεται με όλες τις θυσίες που κάνουν οι άνθρωποι του λιμενικού και φυσικά οι κάτοικοι που τους υποδέχονται στο έδαφός τους. Πρέπει να δούμε αν η Τουρκία παίρνοντας τα 4 δισεκατομμύρια από τα προενταξιακά ταμεία – χωρίς στην πραγματικότητα να πληροί τις προϋποθέσεις για να τα πάρει αυτά τα χρήματα- αν τα αξιοποιεί. Πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός άμεσης παρακολούθησης. Τα χρήματα στην Τουρκία πρέπει να πηγαίνουν σταδιακά και λίγο-λίγο ανάλογα με την εφαρμογή της συμφωνίας. Διαφορετικά το πρόβλημα θα υπάρχει θα είναι πάντα εδώ και δεν είναι οι 50.000 που δέχθηκε η κυβέρνηση να παραμείνουν στο έδαφός μας, γιατί και 500.00 να δεχθεί που δεν μπορούμε να αντέξουμε , δε λύνεται το πρόβλημα, όσο η Τουρκία χρησιμοποιεί το έδαφός της ως διαμετακομιστικό κέντρο για να περνούν οι απελπισμένοι και να πλουτίζουν οι δουλέμποροι.